Wanneer u een 0-urencoontract heeft, zijn er geen vaste uren opgenomen in de arbeidsovereenkomst. Dit betekent dat de werkgever niet verplicht is om u voor een bepaald aantal uren in te plannen. Deze constructie wordt vaak gebruikt voor oproepkrachten, waarbij het voor kan komen dat het aantal uren dat er gewerkt moet worden per periode verschilt.  Vaak wordt er een minimum en maximum aantal uren bepaalt waarop de werknemer wekelijks kan worden opgeroepen om te komen werken.

Het voordeel van een 0-urencontract is dat het een makkelijke manier is om een bedrijf binnen te komen. Omdat de werkgever niet veel risico loopt met een oproepcontract, zal deze sneller verstrekt worden. Ook wanneer een werkgever er niet zeker van is dat hij voldoende werkzaamheden heeft. Voor jongeren is dit ideaal, omdat ze op deze manier een flexibele (bij)baan kunnen nemen en kennis kunnen maken met de arbeidsmarkt.

Het grote nadeel van een 0-urencontract is dat wanneer er geen werk voor u is, u ook geen salaris ontvangt. Een werkgever kan er dus voor kiezen om u voor een bepaalde periode niet in te plannen en hoeft u dan ook geen salaris uit te keren.  Hiervoor gelden wel een paar uitzonderingen.

Wanneer er gedurende minimaal drie maanden sprake is van een structureel arbeidspatroon kunt u zich beroepen op een rechtsvermoeden van vaste arbeidsomvang. Dit is belangrijk in 2 situaties, namelijk wanneer u meer werkt dan in uw arbeidsovereenkomst is opgenomen, en wanneer er na een aantal maanden minder werk voor u is.

In deze gevallen kunt u zich beroepen op het vermoeden van vaste arbeidsomvang. Uw werkgever zal u dan maandelijks hetzelfde salaris moeten betalen als dat u in de voorafgaande periode met een vaste arbeidsomvang heeft ontvangen, ook wanneer u minder werkt.

Indien u 12 maanden als oproepkracht heeft gewerkt is uw werkgever bovendien verplicht om u een aanbod te doen voor een arbeidsovereenkomst met een vaste arbeidsomvang, dat wil zeggen met een vast aantal uren per week.